Building Bridges between Latin and Chinese

Kamolkarn Kosolkarn

การทำตัวเอียงในสคริปต์ในภาษาจีนหรือ Hanzi ที่มีพยัญชนะจำนวนมากถึง 50,000 ตัว มีวิธีการทำให้เป็นตัวเอียงในรูปแบบของตัวเอง ซึ่งแตกต่างจากการทำตัวเอียงในตัวอักษรละตินที่มีที่มาจากการเขียนด้วยความเร็ว เป็นตัวเอียงที่เกิดขึ้นด้วยการเขียนแบบปากกา ที่จะมีความแคบกว่าตัวตั้งตรง ในละตินตัวเอียงถูกใช้เพื่อเน้นย้ำ โคว้ท ชื่อพิเศษ และอื่นๆ&nbsp;&nbsp;วิลลี่กล่าวว่าการทำตัวเอียงในอักขระภาษาจีนนั้นมีสองแบบคือ slanting และ running ในส่วนของ slanting คือการเอียงด้วยการควบคุมระดับและทิศทางของการเอียง แต่สำหรับการเอียงแบบ running หมายถึงการเอียงที่เกิดจากเท็กซ์เจอร์ของลายมือ&nbsp;&nbsp;<figure class="image"><img src="/uploads/c96a7711bbb02ab14c7a144b226a66e6f_29761023_191016_0027_7af681a4c9.jpg"></figure>&nbsp;โดยทั่วไปแล้วในภาษาจีนมี 4 สคริปต์ ได้แก่ Song Hai Fang Kai เปรียบเหมือนพี่น้องสคริปต์ที่ไม่พูดกัน ดูได้จากความหนาของเส้น (stroke) ที่ต่างกันและการมีเชิงฐานที่ไม่เท่ากัน อย่างเช่นสคริปต์ Kai คือแบบตัวเขียนที่ใช้ในหนังสือเรียนภาษาจีนสำหรับเด็กหรือชาวต่างชาติ สคริปต์ Song นิยมใช้สำหรับเป็นตัวเนื้อความ ส่วนสคริปต์ Hei นิยมใช้เป็นตัวพาดหัวและเหมาะสมกับการแสดงผลในหน้าจอ&nbsp;&nbsp;สคริปต์ Song ก็ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นลายมือที่คงที่และมีเส้นสโตรกที่เป็นแนวตรงมากกว่า Fang หรือ Kai&nbsp;&nbsp;<figure class="image"><img src="/uploads/c96a7711bbb02ab14c7a144b226a66e6f_29761023_191016_0017_29039105ca.jpg"></figure>&nbsp;ช่วงเวลาที่ผ่านมาภาษาจีนนั้นไม่อาจทำให้เป็นตัวเอียงได้ เพราะการเขียนภาษาจีนนั้นเป็นการเขียนคำแบบอ้างอิงจากภาพ หากย้อนกลับไปในประวัติศาสตร์ภาษาจีน ในหนังสือหรือเอกสารจะแยกความแตกต่างของข้อมูลด้วยการเขียนลายมือเป็นสองสไตล์เพื่อระบุความแตกต่างของเนื้อหา ซึ่งต่างจากตัวละตินที่ใช้ตัวเอียงเพื่อแยกความต่าง โดยอย่างในภาษาจีน ในหนังสือจะเลือกใช้เครื่องหมาย , เพื่อแบ่งแยกความแตกต่าง เปรียบเหมือนกับหน้าที่ของตัวเอียงในภาษาละติน&nbsp;&nbsp;ลองมาดูการทำตัวเอียงแบบ running มีคนเคยกล่าวว่า ภาษาจีนหรือ Hanzi ไม่อาจทำให้เป็นตัวเอียงได้ เพราะหลักการเขียนภาษาจีนนั้นเขียนจากบนลงล่าง ดังนั้นช่วงปลายของเส้นจึงมีความแหลมเล็กน้อยเกิดขึ้นโดยธรรมชาติจากอุปกรณ์การเขียนอย่างพู่กัน&nbsp;&nbsp;ในปี 1949 ได้เกิดความพยายามที่จะทำให้ภาษาจีนดูทันสมัยขึ้นด้วยการปรับการเขียนเป็นแนวนอน หลักฐานที่เห็นชัดเจนคือหนังสือพิมพ์ในประเทศจีน Guangming Daily ในปี 1955 ที่เขียนบรรทัดในแบบแนวนอน ซึ่งแม้วิธีการเขียนจะเปลี่ยนด้วยเหตุผลทางสังคมและการเมือง แต่หน้าตาของแบบตัวเขียนก็เปลี่ยนไปตามลักษณะการเขียน&nbsp;&nbsp;<figure class="image"><img src="/uploads/c96a7711bbb02ab14c7a144b226a66e6f_29761023_191016_0009_9a4c996b5c.jpg"></figure>&nbsp;ตัวอย่างลายมือของนักเขียนอักษรวิจิตรชาวจีน&nbsp; Zhou Enlai ที่แสดงให้เห็นถึงลายมือที่เปลี่ยนไปเมื่อเปรียบการเขียนแบบแนวตั้งและแนวนอน ลายมือในบรรทัดแนวนอนของเขานั้นปรากฏลักษณะของความเป็นตัวเอียงมากขึ้น&nbsp;<figure class="image"><img src="/uploads/c96a7711bbb02ab14c7a144b226a66e6f_29761023_191016_0008_9b9e2578da.jpg"></figure>&nbsp;วิลลี่กล่าวเสริมว่า เขาคิดว่าอีกเหตุผลหนึ่งคือการมาถึงของเทคโนโลยี อย่างเช่นการพิมพ์คอมพิวเตอร์หรือการมีสมาร์ทโฟนนั้น ทำให้คนจีนไม่ได้เขียนด้วยมือกันมากเช่นอย่างอดีต ส่งผลให้คนส่วนใหญ่ไม่ได้สนใจในการทำอักขระให้เป็นตัวเอียงกันมากเท่าไหร่นัก ในการบรรยายเขาให้ข้อสรุปว่า คิดว่าการพัฒนาแบบอักขระภาษาจีนให้เป็นตัวเอียงนั้นใช้เวลาได้มากถึงร้อยปี ในวันนี้เขาแค่ต้องการพิสูจน์อักขรศิลป์ภาษาจีนร่วมสมัย ที่ในช่วงเวลานี้ยังเป็นเพียงก้าวแรกของการเริ่มต้น เป็นการทดลองและการเล่นกับแบบฟอนต์ที่เป็นตัวเอียงว่าจะนำพาไปสู่ความเป็นไปได้ใหม่อะไรได้บ้าง&nbsp;รับชมการบรรยายแบบเต็มของวิลลี่ได้ที่&nbsp;<a href="https://youtu.be/7NGQIYZVlPI">https://youtu.be/7NGQIYZVlPI</a>&nbsp;

large_VDOContent_WillieLiu_VDOcover.jpg

medium_VDOContent_WillieLiu_VDOcover.jpg

small_VDOContent_WillieLiu_VDOcover.jpg

thumbnail_VDOContent_WillieLiu_VDOcover.jpg

VDOContent_WillieLiu_VDOcover.jpg

Watch

BITS 9 — Italicising Chinese — Willie Liu

BITS

large_BITS.jpeg

medium_BITS.jpeg

small_BITS.jpeg

thumbnail_BITS.jpeg

BITS.jpeg

Italicising Chinese — Willie Liu

How We Design Japanese Kana – การออกแบบตัวอักษร “คานะ” ในภาษาญี่ปุ่น

Chinese fonts and how Artificial Intelligence is integrated

Contemporary approaches for Latin typewriter font

Born to be plain

Sans serif & Serif fonts for Khmer

The Evolution of Thai Loopless (Extended Version)

The universal thirst for South Asian typefaces

Ahistoric Reading

Type Design at Samarskaya & Partners

SEA Type Support in Adobe Products

BITS 9

large_VDOContent_WillieLiu-01.jpg

medium_VDOContent_WillieLiu-01.jpg

small_VDOContent_WillieLiu-01.jpg

thumbnail_VDOContent_WillieLiu-01.jpg

VDOContent_WillieLiu-01.jpg

black

Chinese character is the main writing system of Chinese, which originated around 4000 years ago. In the period of globalization, the old writing system no longer plays alone. we are in need of multi-script fonts to produce mixed language designs, and Latin is always the one that we cannot avoid. Although there are thousands of existing Latin typefaces, we are still thinking about how Latin letters can be connected better to Chinese characters. We cannot talk about the matching design between Latin and Chinese without looking back to their history and development process. By comparing Latin and Chinese, we can find quite something in common from their styles in typeface, while they are two completely different language systems and have independent timelines of type development in each. These interesting similar elements connect two writing systems, and they are the inspiration when doing style-matching design. This talk will take a quick tour through the history of Chinese and Latin scripts, and discuss how can we build the bridges between Latin and Chinese without losing their inherent nature.